انات - به فتح الف (مفردات‌نهج‌البلاغه)انات (به فتح الف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای حلم، وقار، انتظار می‌باشد که در بیان حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیه‌ای اخلاقی و فرستادن یکی از اصحاب جهت بیعت گرفتن از اهل شام بکار رفته است. ۱ - مفهومشناسیانات (به فتح الف) به معنای حلم، وقار و انتظار می‌باشد. ۲ - کاربردهاآن حضرت (علیه‌السلام) در بیانی اخلاقی فرموده است: «الحلم و الاناة توامان ینتجهما علوّ الهمة؛ تملّک نفس و تانّی و صبر، دو مولود همزاد هستند که همّت عالی سبب به وجود آمدن آن دو است.» آنگاه که جریر را برای بیعت گرفتن از اهل شام و معاویه به شام فرستاد، یاران گفتند: به شام لشکر کشید، آن حضرت (علیه‌السلام) فرموده است: (چون جریر هنوز برنگشته)، «و الرای عندی مع الاناة فارودوا و لا اکره لکم الاعداد؛ رای من انتظار و تانّی است، لکن آماده باشید آمادگی را مکروه نمی‌دارم.» و نیز می‌فرماید: «من الخرق المعاجلة قبل الامکان و الاناة بعد الفرصة؛ عجله کردن پیش از امکان کار و منتظر ماندن بعد از فرصت از حماقت است.» • این لفظ پنج بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «اناة»، ص۹۱. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|